Samenvatting van de afgelopen weken

Nou ik ga mijn best doen om de blog net zo leuk te schrijven als lieke. Eenmaal  terug bij rainbow beach aten wij een heerlijke hamburger, we hadden totaal geen zin om te koken en het was al super laat. We namen een heerlijke douche en chillden nog wat in de auto. In slaap komen werd moeilijk aangezien wij naast de bar stonden met de camper dus ja dan maar wachten tot de bar sluit en dan gaan slapen. Toen eindelijk eenmaal in slaap begonnen te vallen hoorde we een tik tegen de auto. Ja hoor, wat is dit nu weer!! Lieke stapte uit maar zag niks. Oke ja zal wel, ze vroeg nog aan de zweedse meisjes naast of ze onze auto geraakt hadden. Maar die zeiden nee nee hoor, dat was gewoon onze eigen deur die dicht ging. Totdat we de volgende morgen wakker werden en lieke nog maar eens ging kijken in daglicht. Een dikke groene kras en je raad het al, de buren hadden een groene auto. Ze hadden toch duidelijk gezegd dat ze ons niet geraakt hadden. Toch nog maar eens aanspreken dan als ze wakker zijn. Om een lang verhaal kort te maken, ze hadden ons wel degelijk geraakt maar bleven eerst ontkennen. Toen wij erop aandrongen dat ze het verhuur bedrijf moesten bellen hoe en wat ging het balletje rollen. Nou maar eens even afwachten hoe dit gaat aflopen. We vervolgden toch maar onze weg richting Tin Can bay. Onderweg stopten we nog bij de zandduinen, dit was echt prachtig om te zien. Je moet het je voorstellen als een paar grote weides helemaal vol met egaal zand. Echt fantastisch, super gaaf. Bij Tin Can bay kun je dolfijnen voeren. Dit wilde wij natuurlijk wel doen. We probeerden een camping te zoeken maar omdat het australia weekend was, was bijna alles volgeboekt. We vonden een plekje op een camping dat eigenlijk geen plek was. We moesten wel contant betalen, hahah jullie weten allemaal wat met dat geld gebeurd natuurlijk. Maar och ja wij hadden een plek, de rest boeit niet. Het was voor mij maar weer eens tijd om na de kapper te gaan na mijn avontuur in azie bij de kapper moest het nu weer even bijgeknipt worden, haha. Dit is allemaal gelukt en je kunt je hier ook wat beter verstaanbaar maken gelukkig. Die dag deden we verder niet veel. De volgende ochtend vroeg op voor de dolfijnen te voeren. Helaas waren we net te laat voor de voeder tickets das nou jammer. Maar laten we nu net geluk hebben dat er nog een dolfijn kwam en we voor ronde 2 wel voeder tickets hadden. Het was echt fantastisch om ze een vis te voeren. Echt one's in a lifetime!!! Onze dag kon nu al niet meer stuk en die was nog maar net begonnen. We vervolgden onze reis richting Beerwah. Hier bevind zich de dierentuin van Steve Irwin. Lieke wilde daar heel graag heen en ze was bijna jarig dus alvast een vervroegd verjaardags cadeau gekregen. De dierentuin was prachtig met een geweldige krokodillen show. Verder hebben we er ook kangaroos gevoerd, echt leuk. Ze hadden er ook 2 hele oude landschildpadden, heel groot, die waren 60 jaar en ze kunnen rond de 140 jaar worden geloof ik. Nadat we op een voetbal veld hadden overnacht, ja ze maken hier van alles campings, zijn we richting Brisbane gereden. We wilden niet met de camper door Brisbane rijden, dat vonden we iets te gevaarlijk. Dus zijn we na het lookout point gegaan, fenomenaal uitzicht over de skyline van Brisbane.  Diezelfde dag vervolgden we onze weg naar de Goldcaost. Hier hebben we 15 minuten op het strand gelegen waarvan we er 10 hebben gezwommen. VEEL VEEL te warm, je kon echt niet blijven liggen. Je zag op dit strand wel Brisbane op de achterkant, dat was dan wel weer leuk. Onze dag eindigde dan ook in Byron Bay. Hier kwamen we oude bekenden tegen Mark en Denise. Hier hebben we een gezellige avond mee beleefd. De volgende dag, was het tijd voor mijn 2de en Lieke daar 1ste surfles. Die hadden we geboekt bij een man die over de camping was geweest. Het was een verstrooide professor 1ste klas en toen we begonnen hadden we ook zo iets van, wat gaat dit brengen. Maar uiteindelijk hebben we een goede surfles gehad waarbij we allebei tot aan het strand kwamen STAAND op het surfbord.

We hebben ook nog een wandeling gemaakt naar de vuurtoren hierbij heb je prachtig uitzicht over de zee. Ons plan was om vervolgens na New Castle te gaan dus daar waren we heen onderweg toen we ons bedachten.  In New Castle was eigenlijk niet heel veel te doen en regen. Neeeee daar willen we niet heen, regen bleh. Och ja dan rij je toch even 300 kilometer verder. Dus zo gezegd zo gedaan, na een koffie en een warme chocomel gingen we op pad. We kwamen uiteindelijk uit bij Port Macquorie. Ofzoiets, geen idee hoe je het schrijft of uitspreekt, wij deden het telkens verkeerd. Och ja je kunt ook niet alles weten. Port Macquorie was ook niet veel te doen, we hebben er een wandeling gemaakt langs het strand. Ze hadden hier dikke rotsen die beschilderd waren. Mooi om te zien. De rest van onze dag bestond uit rijden rijden rijden, op na de blue mountains. Waarom de blue mountains de blue mountains heten, zijn we helaas niet achtee gekomen. Misschien toch maar even googlen. Ze zijn in ieder geval niet blauw. We hebben daar heel veel mooie uitzicht punten bezocht waar we gek werden van de chinezen, japanners en koreanen en weet ik nog meer wat voor aziaten. Het avondeten miukte die avond fataal. We wilden graag pannenkoeken eten maar de pannen die we hebben zijn echt slecht dus ze bleven plakken plakken en nog eens plakken. Het was eerder scramble pannenkoeken. Dus ja wat doe je dan, even domino's bellen. Ja die hebben ze hier ook net zoals de Aldi. Gewoon een aldi dua das lekker makkelijk. De volgende dag maakten we een mooie wandeling door het bos die ons bracht bij de oude kolenmijnen daar. Hoer kon je lekker rondlopen en met 3 verschillende treintjes over en door de bergen gaan. Je had ook goed uitzicht op de 3 zussen. Dat zijn bergen hier, ook ff googlen zou ik zeggen. We namen een treintje dat super steil omhoog ging en waardoor we niet de hele wan deling terug hoefden te doen. Althans dat heet als je de goede afslag neemt. Oeps verkeerd en dan vervolgens nog de hele wandeling terug moeten lopen en 44 dollar lichter zijn. Och ja kan gebeuren. Verder wilden Lieke nog heel graag na het Kanangra National Park want je kon daar een leuke foto maken op een rots. Ok ja dan doen we dat toch. GEEN strak plan achteraf. We begonnen voortvarend aan de reis door slingerende bergen met veel te smalle wegen. Doodsangsten uitgestaan door die bergwegen. Maar dit was nog niet alles, we kwamen op een onverharde weg uit ichis maar 30 kilometer, doen we. Nou we twijfelde wel erg maar zijn toch gegaan. We hebben wel 10 keer tegen elkaar gezegd, is dit een strak plan, moeten we dit wel doen, laten we omkeren. Nee we zijn doorgereden met wel veel kangaroos en walibi's die door het bos om ons heen renden, prachtig overigens. We deden natuurlijk veel langer over dezr 30 kilometer dan normaal. Dit was alleen maar hobbels en stenen. We kwamen uiteindelijk aan bij de wandeling die je na de rots zou brengen. Wat bleek, je moest 1 uur wandelen voordat je daar was en die tijd hadden we niet meee. Dus alles voor niks geweest. Och ja we hebben wel een wallibi van heel dichtbij gezien, deze zat op de parkeerplaats gewoon op ons te wachten zullen we maar zeggen. Natuurlijk moesten we ook over deze weg terug, heen is gelukt dan zal terug ook wel lukken. Nou we hebben het gehaald maar we zijn een paar keer flink met de camper weggeglipt echt heel akelig. Stel het je voor dat je in de winter met de autp wegglijd op het wegdek, zo ongeveer. Echt niet aan te raden. Ik denk dat ik jullie nu wel even genoeg leesvoer heb gegeven. Tot de volgende :-).