Hanoi, Sapa en Cat Ba

Na weer een dollemansrit kwamen we aan in Hanoi. Het is weer even wennen zo'n grote stad. Overal scooters, auto's en bussen vol. Je kunt nauwelijks op de stoep lopen, want daar staan de scooters geparkeerd, zitten mensen te eten of proberen ze je wat te verkopen. Die avond liepen we wat rond en aten we heerlijk Mexicaans. Het hotel is wel oke, echter het ontbijt viel iets minder in de smaak. We besloten naar een klein winkeltje te gaan, kochten daar brood met nep nutella. Het lekkerste ontbijt! Al keken ze ons wel een beetje raar aan. Die dag liepen we rond in de stad, bezochten we het military museum, the flagtower dronken we heerlijke koffie en een ice choclat en liepen we door de Hoa Lo prison. We spendeerde niet al teveel tijd, na 3 weken lijkt het inmiddels allemaal op elkaar. Die avond gingen we naar het waterpuppet theater. Dit is een vietnamese voorstelling waar een verhaal wordt verteld met poppen in het water. We konden het verhaal niet helemaal volgen, maar het water stelde het Hoan Kiem lake voor, verder iets met vietnamezen, vissen, draken en schildpadden.
De dag erna deden we het lekker rustig aan en informeerde we naar de opties om in Sapa te komen. We besloten een bus voor de dag erna te boeken. Bij terugkomst werd in het hotel gevraagd waar we hierna naar toe gingen. Dit is een standaard vraag die je meteen krijgt zodra je incheckt. Dit doen ze niet uit interesse, maar ze hebben natuurlijk 10 opties die ze je willen verkopen. We hebben een beetje een dubbel gevoel over vietnamezen. Het merendeel is aardig en vrolijk en wil je helpen. Echter bookingskantoortjes of in hotels willen ze alleen maar meer geld verdienen over jouw rug op niet zo'n nette manier. Toen de "aardige" hotelmannetje informeerde en hoorde dat we ergens hadden geboekt sloeg zijn humeur om in donder. Laten we het erop houden dat hij niet bepaald respectvol was en andere busmaatschappijen waren allemaal slecht. Wat een domper, er kon sinds die tijd geen glimlach van af, zeiden geen hallo of goedemorgen meer.

Maarja de volgende dag werden we al vroeg opgehaald door een busje die ons weer naar een grote sleeperbus bracht. We reden in 6 uur door naar Sapa. Ooit begonnen als een bergdorp. Het ligt midden in de bergen en je hebt prachtig uitzicht over de rijstvelden. Bij aankomst stonden al ruim 20 mama's klaar. Zo worden vrouwen genoemd die je mee willen nemen op trekkingen door de rijstvelden en dan 2 of 3 dagen bij hun blijft slapen. We hadden al wat info gewonnen en t bleek dat je ongeveer 29 km ging lopen verdeeld over 2 dagen.. met als begin om 6.00 uur als je uit de nachtbus komt. No way, niks voor ons. We kropen uit het gedrang en boekte bij het heerlijke hotel, waar we een gratis upgrade kregen een dagtocht van 11 km. Die gratis upgrade beviel goed, 2 kingsize bedden een heerlijke warme douche en dit omdat we de reservering deden annuleren en hij geen commissie hoefde te betalen. Het kan hier flink koud worden en zelfs in de winter kan er sneeuw vallen. Na het inchecken besloten we de dragon Mountain op te lopen. Ik grapte nog tegen Dominique het is helemaaaaal daarboven. Had ik beter niet kunnen doen, want daar was het ook. Afgepeigert en 1 uur later arriveerde op de top. Het was het zeker waard geweest. Een lekker zonnetje en helder weer zorgde voor een prachtig uitzicht over Sapa.

De dag erna vroeg uit de veren voor de dagtrekking. Met een groep van 13 begonnen we. Samen met een duitse en een italiaanse bleven we een beetje bij elkaar. Het viel ons op toen het busje ons naar het 1e dorp bracht dat er zo'n 8 a 9 mama's ons achterop de scooter achtervolgde.....raar. We stapten uit... en ja hoor ze begonnen met ons mee te lopen. Vroegen onze namen, hoelang we bleven en stelde zichzelf ook voor. Die van mij mama Jo, volgens mij een beetje alzheimer light stelde zich 3x aan ons voor. Een beetje irritant was het wel, je merkte ook aan de groep dat de sfeer wat opgelate was en iedereen graag van de wandeling en het uitzicht wilde genieten. We zouden in totaal 3 dorpen passeren. De eerste 2 gingen makkelijk, op een verraderlijk stukje na tussen de rijstvelden. Hier moesten we pak weg 300 meter over een 20 cm smal stukje balanceren. Gelukkig was het droog anders was ik geheid in de rijstvelden gevallen. Na een heerlijke lunch bij een homestay en nadat mama jo mij uitgebreid had duidelijk gemaakt dat ze me nog zou zien vertrokken we naar haar dorp. Het was 5 km afzien. Door de modder, omhoog en omlaag. Nu weten waarom de mama's meegaan. Ze geven je een helpende hand, opzich wel fijn. Al is het wel zo prettig als ze deze ook loslaat. Mama Jo vond mijn hand blijkbaar fascinerend aangezien ze deze zelfs op makkelijke stukjes vasthield. Na een pittig stukje kwamen we uiteindelijk bij haar dorp waar je natuurlijk wat moest kopen voor de goede helpende hand. We kochten ieder een armbandje waar we heel blij mee zijn. Bij terugkomst regelde we het vervoer naar morgen en lieten ons op bed ploffen. Tot ineens er op de deur werd geklopt! Uhm oke... de hoteleigenaar, kwam binnen, begon in gebrekkig engels wat te vertellen over klagen en onze kamer.. geen touw aan vast te knopen. Wat bleek nadat hij wat rustiger was, de duitse dame had bij hem geklaagd waarom zij 76 dollar voor dezelfde kamer moest betalen en wij maar 22, wat hij daarop moest antwoorden en wilde ons advies. Toen kwam de hotelmanager in Dominique naar boven en kwam met een goed idee, gewoon zeggen dat je overboekt bent en dat dit de reden is. Zo probleem opgelost. De dag erna gingen we om 11.00 uur terug naar Hanoi, aangezien er nog geen directe verbinding is tussen Sapa en Cat ba. Maar eerst ging Dominique nog naar de kapper. Met wat kunst en vliegwerk en handen en voeten taal kwam ze terug met een lekker koppie. Je krijgt er blijkbaar een hele hoofd- en oormassage bij van 20 minuten. De terugreis was wat turbulent en was het toilet zo vies! Onze voorgangers konden niet heel goed mikken, waardoor er een plasje op de grond ontstond, aangezien je geen schoenen aanmag in de bus was het knijpen totdat je niet meer kunt, wat doe je dan... ja je gaat op het enige "schone" stukje staan en dat is op/naast de toiletbril. Zien je het al voor je haha! 'S avonds laat aangekomen, alleen wat gegeten en een ticket geregeld voor morgen naar Cat ba.

Cat ba is een eiland in de buurt van halong bay. Hier liggen ruim 2000 kalkstenen eilanden, een soort dichtbegroeide rotsen. We besloten een boottocht hier tussen te gaan doen. Met een groep van 5 duitsers, 4 spanjaarden en wij vertrokken we om 8.00 uur. En we hadden geluk, het zonnetje kwam een beetje door. Tussen deze rotsen heb je drijvende dorpen, scholen en viskwekerijen. We bezochten een van de grootste viskwekerijen. Het was allemaal ingedeeld in vierkanten hokjes gemaakt van netten, ongeveer 2 bij 2 meter. In elke zat een ander soort vis. Je manoevreerde tussen de hokjes in over smalle houten planken. Het enige wat ik aan kon denken was, niet vallen... niet vallen.. voorzichtig. En uiteindelijk zonder kleerscheuren weer op de boot gekomen. Na 2 uur varen hadden we de optie om van de boot te springen in het water. Helaas was het zonnetje weg en iets frisjes, nee bedankt. Na een lekkere lunch stond er een 2 uur durende kajak tocht op de planning. Inmiddels zijn we geen beginners meer en ging het ons soepeltjes af. We kajakte door een donkere grot van 350 meter (gelukkig hadden we een charmant hoofdlampje gekregen) en lachte een beetje om de 2 spanjaarden. Ze botste tegen elke muur, gingen zijwaarts en achteruit. We kajakte nog naar 2 lagoons waar het heerlijk vertoeven was. We hebben zelfs een groepje apen gezien! Ze zijn blijkbaar gechipt en de gids kan zien waar ze uithangen. Wel bijzonder om te zien. Hierna gingen we weer richting cat ba en was het ondanks de kou een leuke dag.

De dag erna huurde we een scooter om het national park te gaan verkennen. Hier heb je de regeling leeg leeg. Dus je krijgt de scooter zonder benzine. Langs de weg stond een vrouwtje met literflessen benzine. We hadden dit al eerder gekocht in laos en dit was meestal een minimaal verschil kwa prijs met het tankstation. Ze verzekerde ons dat we 2 flessen moesten hebben en gaf niet echt duidelijk antwoord hoeveel het kost. Voordat je het weet zit het erin. Wat blijkt!!! Ze vraagt 150.000 dong ofwel 6 euro voor 2 a 3 liter benzine! Dit ging niet gebeuren. Na een heftige  discussie en mijn argumenten dat een volle tank normaal 100.000 kost kwamen we er niet uit. De mevrouw begon eerst grappig op mijn schouder te tikken en vond het grappig dat we geen 150.000 betaalde. Tijdens deze felle discussie werd het tikken steeds harder en harder. Na een felle blik en stemverheffing van beide kanten dat ik er niet van was gediend hebben we uiteindelijk 100.000 betaald. Bijna 3x zoveel als normaal. We zijn haar nog 2x tegen gekomen en laten we zeggen... als blikken konden doden.... maarja na een ritje van een half uur kwamen we aan in het national park. We gingen voor een wandeling naar het viewpoint waar je ongeveer een uur op loopt. Natuurlijk kunnen hier de trappen niet ontbreken en was het afzien in de hitte. De zon scheen ineens fel en het wad afzien. Het was het wel waard, wat een uitzicht! Af ging natuurlijk een stuk makkelijker. We reden nog naar 2 grotten waar we de enige bezoekers waren. We liepen er snel doorheen, want het was toch wel een beetje eng. S avonds viel in het stadje zelf de stroom nog uit, wat blijkbaar vaker gebeurd en aten we een heerlijk broodje.

Vandaag gaan we terug naar Hanoi, morgen vliegen we naar onze volgende bestemming Maleisië, kuala lumpur.